Jesteś królem świata w twoim małym śnie.

G a b r i e l  F i n n  W e l c h

◊ Lat 25 ◊ Ur. 27 maja 1988 roku w Miami ◊

◊ Zamieszkuje niewielki apartament na obrzeżach miasta ◊

◊ Właściciel nowoczesnego klubu ,,Rogue'' ◊

Miami. Miasto znane na całym świecie. Duże, głośne, żyjące własnym życiem, pełne śpieszących się wszędzie ludzi. Miasto pełne wysokich wieżowców, urządzonych w przepychu hoteli, wielkich apartamentowców, jak również sklepów, burdeli, szkół, szpitali i wielu innych miejsc, które przecież znajdują cię w co drugim mieście. Więc co takiego wyróżnia Miami od innych miast? Co takiego sprawia, że wszyscy kochają to miasto? Gabryś już od wielu lat zadaje sobie to pytanie. Bo choć się tutaj urodził, nigdy nie widział niczego wyjątkowego w tym mieście. Od zawsze wydawało mu się one zepsute. Nic więc dziwnego, że już od dawna garnął się do wyjechania stąd. Jednak wciąż tego nie zrobił. Dalej przechadza się ulicami Miami. Miasta, które znienawidził. Miasta, które pełne jest zepsutych, rozpieszczonych dzieciaków. I zapewne, gdyby żył wśród nich, gdyby był taki jak one, kochałby to miejsce. Miami było idealny dla ludzi towarzyskich, lubiących dobre imprezy i oczywiście mających pieniądze. Ale nie dla niego. Nie dla człowieka jakim był Gabryś, który najchętniej zaszyłby się gdzieś na wsi i zajmował się czymś pożytecznym. Jednak zacznijmy wszystko od początku…

I znowu wracamy do Miami. Bo to właśnie tam na świat przyszedł Gabriel Finn Welch. Syn pozornie kochającego się małżeństwa, dwóch zupełnie różnych osób, które jakimś cudem spłodziły uroczego chłopca. Był to dokładnie dwudziesty siódmy maja tysiąc dziewięćset osiemdziesiątego ósmego roku w jednym z nowojorskich szpitali. Ojciec, sztywny i wyrachowany, acz nic nie znaczący dziennikarz oraz matka, wiecznie uśmiechnięta i ciepła pani domu, a do tego starsza o rok siostra Cornelia, wiecznie rozkapryszone dziecko. Ot, zwykła rodzina, nie wyróżniająca się niczym szczególnym spośród innych, gdzie wieczne kłótnie i sprzeczki były na porządku dziennym. Mimo wszystko, Gabriel miał szczęśliwe dzieciństwo. Co z tego, że nie był bogaty? Co z tego, że jego rodzice nie byli nikim wielkim w Miami? Najważniejsze było to, że miał kochającą rodzinę i nie mieszkał gdzieś pod mostem, prawda? Zresztą, chłopaczyna był zawsze uczony przez matkę, że należy się cieszyć nawet z małych rzeczy i tak mu pozostało.

Nie ma sensu szczegółowo opisywać jego młodzieńczych lat. Był jak większość nastolatków w jego wieku. Buntował się, chciał wszystkiego spróbować, wagarował, łaził po imprezach, gdzie zaszywał się gdzieś w kącie i popijał piwo. Mimo to, z roku na rok zdawał do następnej klasy z dość dobrymi ocenami, dzięki odziedziczonej po matce inteligencji, której i tak potencjału nigdy do końca nie wykorzystywał. Był po prostu na to zbyt leniwy. Tak leniwy, że gdy przyszło co, do czego, zamiast pójść na studia, aby po nich znaleźć pracę, ten postanowił postawić wszystko na jedną kartę i z pomocą kuzyna założył klub w centrum miasta rodem z tych wszystkich najnowszych filmów. I choć początki były trudne, z czasem mały interes zaczął się rozkręcać do tego stopnia, że teraz jest jednym z najlepszych klubów w mieście. I choć Gabryś mógłby się pławić w luksusie, ten zamieszkał w małym mieszkaniu na obrzeżach miasta, gdzie czuje się najszczęśliwszy na świecie.

,,Who, who are you really and where, where are you going
I got nothin’ left to prove, Cuz I got nothin’ left to lose''

Mimo pozorów, naprawdę trudno jest opisać charakter tego mężczyzny. Nie da się poznać go w zaledwie jeden dzień. Na to trzeba byłoby poświęcić przynajmniej kilka miesięcy. Co poradzić, skryty z niego osobnik. Zazwyczaj trzymający się na uboczu, gardzący rozszalałym tłumem. Spytacie więc dlaczego też założył własny klub? Ano biedaczyna od zawsze garnął się do poznawania nowych osób, a przecie takie miejsce jest idealne, aby zawrzeć nowe znajomości. Sprzeczne to wszystko, czyż nie? Ale Gabryś od dawna jest pełen podobnych sprzeczności. Sam nie wie czego chce, wciąż nie wie czego pragnie, zupełnie jak baba cierpiąca wiecznie na zespół napięcia przedmiesiączkowego. A na karku ma przecież dwadzieścia pięć lat! A mimo to, dalej zachowuje się jak typowy lekkoduch. Nieodpowiedzialny, nierozważny i lekkomyślny, a do tego infantylny. Skomplikowany, pełen dziwactw i szalonych pomysłów, wyglądający na osobę, która by muchy nie skrzywdziła. Bo tak jest w rzeczywistości. Tak, tak, prawdziwy z niego empata. Pocieszy, przytuli, przyniesie coś słodkiego na poprawę humoru, a jego koszula zawsze może służyć za chusteczkę do nosa. Wierny przyjaciel i na pewno marny wróg. Zamiast zacząć się bić czy wyzywać, on ucieknie gdzieś daleko, z dala od niemiłych ludzi. Jednak nie jest ofiarą losu, o nie. Po prostu to taki spokojny typ, który woli trzymać się z dala od kłopotów, a raczej sprzeczek z innymi osobami.

Gabriel posiada wady i zalety, jak każdy. Niestety, u niego chyba więcej jest wad, niż zalet. Nie dość, że zachowuje się jak jakiś nierozważny sześciolatek i potrafi zmieniać zdanie w ciągu dwóch sekund, zupełnie jak dziewczyna to jeszcze jest strasznie niepunktualny, bo przecież nie posiada czegoś takiego jak zegarek. Wiecznie roztrzepany, więc nie dziwcie się jak będzie latał po mieście w poszukiwaniu swoich zagubionych rzeczy i okropny z niego bałaganiarz, który rozrzuca po mieszkaniu swoje ciuchy, porwane kartki czy inne, niepotrzebne rzeczy. I jest zbyt leniwy, aby do wszystko posprzątać, ot co. Zresztą, sam mawia na to 'artystyczny bałagan', w którym o dziwo wszystko odnajduje i to lepiej, niż gdyby posprzątał. A propos jego lenistwa, na szczęście nie przekłada się ono na naukę. Cóż, zawsze było z niego ambitne stworzenie o otwartym umyśle, które chłonie naukę jak gąbka wodę. A kiedy mu coś nie wychodzi, pracuje nad tym dotąd, aż w końcu uda mu się to osiągnąć. O tak, uparte z niego chłopie, które robi prawie wszystko, aby dojść do upragnionego celu. Jedyne od czego się wtedy powstrzymuje to wykorzystywanie ludzi. On po prostu taki nie jest. Nie umie manipulować innymi, nie jest w stanie nimi dyrygować. To raczej jego trzeba pokierować, inaczej sam nie będzie wiedział co ma robić. Dlatego zazwyczaj liczy wtedy na swych bliskich przyjaciół, bo to taka ufna osoba jest. Niestety, dość często zawodzi się na innych, aczkolwiek stara się tego nie okazywać i dalej idzie przez życie, ucząc się na popełnionych błędach.

 ◊ AFILIACJE ◊ GALERIA ◊ WSPOMNIENIA ◊ MUZYKA ◊

----------------------------------------------------------------------------------------------

Witam serdecznie wszystkich zebranych! Karta wykorzystana na innym blogu, acz autorstwa mojego!

Zdjęcia pochodzą z tumblr.com.Cytat w tytule: Hunter - Labirynt Fauna

Wątki - tak, powiązania - tak, więc głupio się nie pytać, bo zagryzę. I błagam, jak ja się rozpisuje, to i wy to zróbcie, bo jak na moje wypociny odpiszecie dwoma linijkami to zatłukę.

Dziękuję za uwagę i zapraszam do wątków.