Paranoje we dwoje.

So shy....

So sexy....

So frank....

"Rany, teraz jest taka moda, czy co? Wszyscy piszą listy do Boga, jakby myśleli, że to w jakiś sposób pomaga. Nie uważa Pani, że to jest głupie? Jak dzieci w podstawówce, kiedy pani katechetka kazała napisać list do Pana Boga. Durne, durne, durne! Wolę napisać list do kogoś realnego, do kogoś kto jest! Podważy Pani jakoś moje zdanie, szczerze to nawet wątpie, czy Pani ten list przeczyta...."

Urodził się w Nowym Yorku. W zamożnej rodzinie. Czemu nie bogatej?
 Bo bogate powinno mieć się również wnętrzne serca, nie tylko kieszeni.
Ojciec za bardzo chełpił się faktem, że w domu pojawił się drugi mężczyzna. Robił to na tyle przesadnie, że zaczął traktować swoją żonę jak służącą, ta kobieta przestała mieć w domu jakiekolwiek znaczenie. Przez co dziecko wychowywał tylko i wyłącznie troskliwy tato. Dla swojego syna okazał się nie być surowy, jak dla żony. Rozumiał tryb jego dorastania i kiedy chłopak zaczął mieć problemy z narkotykami, ten mu pomógł zamiast go zbesztać.


"W sumie... Nie możemy stwierdzić czym jest życie. Możemy zacząć się nad tym zastanawiać kiedy będziemy umierać. Bezsensu teraz stwierdzać, kiedy przed nami jeszcze tyle do przejścia. No bo co? Gdybym miał wyrazić się teraz, powiedział bym, że życie jest jak sraczka- Zaskakuje nas...."

W końcu młodzieniec zaczął zauważać jak traktowana jest matka, potem zaczął zauważać jej brak obecności. Uciekła, rozumiał ją. Jednak mało z nią rozmawiał. Żałował, jednak nie odezwał się.
Ojciec więc zaczał rządzić i młodzeńcem, jednak ten, by pokazać ojcu, że nie będzie nim dyrygował nie poszedł na studia, na przekór jego słowom. Został przez to wyrzucony z domu. Po tygodniu nie obecności w domu, chłopak zobaczył, że jest coś z nim nie tak. Źle się czuł, nie mógł złapać oddechu,a tętno było słabo wyczuwalne powrócił do domu prosząc ojca o pomoc. W wieku lat dwudziestu wykryto u niego bradykardię patologiczną i lekarze musieli mu założyć rozrusznik serca, było to jedynym ratunkiem.


"Wie Pani co mnie najbardziej wkurza? Rutyna. Kiedyś miałem przyjaciela, z którym spotykałem się codziennie i na początku było fajnie, ale kiedy tak widywaliśmy się dzień w dzień, nie mieliśmy tematów. A jednak spotykaliśmy się, bo lubiliśmy swoją obecność. I wie Pani, co? Ta rutyna nas zabiła. Przestaliśmy się przyjaźnić. Nie uważa Pani, że spotykanie się z przyjacielem powinno być dla nas nie zwykłe. Nie powinniśmy takich rzeczy czynić szarą codziennością, tracą urok..."


Jest człowiekiem , którego roznosi energia, nie usiedzi na miejscu. Musi coś robić, nienawidzi nudy, swojej pracy, kocha luna parki i kluby oraz koncerty. Uwielbia muzykę i śpiewa sobie czasami pod prysznicem.
Wesołek, który lubi wszystkim pomagać. Złośliwiec, który lubi wszystkich zaczepiać.
Potrafi być kulturalny i spokojny kiedy wymaga tego sytuacja, ujawnia się też u niego nonszalancja, jednak nie można liczyć na to, że w takim stanie będzie długo. Potrafi czasem wpadać w melancholijne stany, wtedy rozmyśla o wszystkich swoich problemach, nawet jeżeli nie są one wielkiej wagi.

 "Wie Pani, co... Ludzie są nieprzewidywalni. Tak stwierdzam. Mówią najpierw jedno, a potem drugie. A najgorsze jest to, że człowiek jest wiecznie nienasycony, nie uważa Pani? Można mu dać wszystko czego zapragnie, jemu i tak będzie mało i tak będzie chciał mieć coś jeszcze. Tak jesteśmy zbudowani...."

Wysoki. Mierzy sobie metr osiemdziesiąt siedem. Dobrze zbudowany, ale nie chodzi na siłownie, bo ich po prostu nie lubi. Często odwiedza studio tatuażu, co można po nim zobaczyć. Bardzo lubi swoje tatuaże, chociaż nie które z nich nie mają powodu swojego powstania. Dba o swój wygląd by nie wyglądać źle i niesmacznie. Lubi przyciągać ludzi swoim wyglądem i zapachem. Ubrania kupuje przez internet.
Ma ciemne, krótkie włosy, które samodzielnie ścina i posiada błyszczące, szaro-zielone oczy.

Nazywa się Nathan Nikollson.

Urodził się 11 września 1980 roku.
Pracuje jako szef kuchni w hotelowej restauracji
Pochodzi z Nowego Yorku.
Jego rodzice byli szwedzkiej narodowości.
Słucha głównie rockowej muzyki i electro.
Ma kota, którego nazywa "Pan Kot".
Jeździ Mustangiem Cabrio.

"Fajnie się do Pani pisze. Nie wiem po co ja do Pani , do redatkorki gazet dla nastolatek, piszę, ale muszę powiedzieć, że życie nie jest złe, ma dużo zalet. Główną zaletą jest miłość i proszę mi wierzyć, że istnieje takie coś jak "Miłość od pierwszego naleśnika". Odkryłem to. Odkryliśmy. Tak jestem w związku. I tak jestem 32-letnim gejem, którego wybranek ma zaledwie lat 19-naście, ale mam to w dupie! Jestem szczęśliwy... Jesteśmy szczęśliwi( I nie jestem pedofilem). Ogólnie ujmując historia jak poznałem Fabiana jest bardzo dziwna, ale jest w tym coś pięknego..."

(Zajebiście szczęśliwy Pan z Całym Światem u boku.)

[Na zdjęciach Pan Adam Levine, karta podszlifowana. Zapraszam do dziwnych wątków i powiązań O.o]